Fokkit, asof dit nie reeds warm genoeg is vandag nie, maak ons dinge nog warmer met Ariana Grande. Hierdie girl se music career is nou maar skaars 5 jaar aan die gang en haar eerste single in 2013 het binne 7 ure die nommer 1 spot geslaan. Teen laasjaar min of meer hierdie tyd, het Ariana se music videos 9 miljard views gehad (in Engels noem mens dit billion, hoor). Dis geen surprise nie. Kyk hoe kakwarm is dit:
Tit-bits: Haar ex-boyfriend, Mac Miller, is so drie weke terug dood aan ‘n drug overdose.
Op 22 Mei verlede jaar het ‘n suicide bomber kont homself opgeblaas met ‘n nuts & bolts bom in die foyer van die Manchester Arena tydes Ariana se konsert waar 14,200 fans na haar kom kyk het. 3 mense is dood is 139 gewond, meestal kinders.
Sy het ‘n befokte stem en is baie goed met impersonations van ander musos:
Ons (griffin & chopper) se boek, Is Dit Net Ek Of Is Als Tos? word hierdie jaar (2018) teen Augustus se kant 10 jaar oud. Om dit te celebrate het ons besluit om alfabeties met die lys af te gaan en ‘n paar topics uit die boek te kies om weekliks hier op Watkykjy te publish, seinde dat ons die regte besit. Dis lekker kort stukkies wat jy op die kakhuis kan lees. Dink daaraan as jou klein zef kakhuisbybeltjie met pitkos vir elke dag… Wel, elke dag tot ongeveer Augustus.
Gholf op TV Gholf is al beskryf as ‘n goeie manier om ‘n natuuruitstappie lelik te bedonner. Dis baie meer pret om te kyk hoe verf droog word. Die bonus met verf is dat jy darem ‘n effense buzz van al die chemicals kry. Met gholf het jy niks. Net ure van jou lewe wat jy nooit weer gaan terugkry nie.
Gholf op televisie is ‘n straf. Om ure lank vir die TV te sit en staar hoe nerds in chinos en caps ‘n wit balletjie met duur pale oor ‘n groot grasperk moer is nie my top tipe vermaak nie.
Snaaks genoeg is daar ook nie een van my pêlle wat op naweke wil oorkom met ‘n kas bier en die British Open kyk nie. |
Dit vat ook nie ‘n geniale persoon om gholf-kommentaar te lewer nie. Dis basic: die oorbetaalde “sportman” in chinos gaan ten minste twee houe gebruik om die bal in die gaatjie te kry, veral op die langer dele van die grasperk. Daar is sand en water. Hy mag dalk die bal in ieder van die twee moker (as jy gelukkig is). Iemand wen gewoonlik geld. Baie geld. Game over. Get over it.
Is Dit Net Ek Of Is Al Tos is in 2008 geskryf en uitgegee en daar was so baie copies verkoop dat ons dit in 2009 laat herdruk het. All-in-all is daar nog net so 10 onverkoopte copies oor op aarde en ons sal teen Augustus se kant besluit wat om met hulle te maak. Kort antwoord – dis nie tans te koop nie. Place your ad here
Agt-duisend-vyfhonderd fans het – hopelik – Saterdagaand die laaste bietjie grond op die geykte term “local is lekker” se stadig sakkende kis gegooi. Ons weet nou Francois Van Coke het altyd ‘n cunning plan gehad. Dit wys jou net wat jy met talent, harde werk, die regte besigheidsbesluite en ‘n paar goeie vriende kan regkry. Ja Tannie, Watkykjy is deel van ‘n komplot om julle kinders te indoktrineer sodat hulle na die regte Duiwelse musiek gaan luister en die regte concerts gaan bywoon. “As jy van die liedjie hou, poes vir Nicholas Louw!” Hoor! Hoor! AMP events het dit wragtag reggekry om ‘n Suid-Afrikaanse rock concert aanmekaar te slaan, wat enige internasionale show van dieselfde grootte se gat lag-lag sal skop. Andy Mac (onthou julle MacStanley nog?) en sy span het al jare se ondervinding en hulle maak duidelik uit van. Hulle was verantwoordelik vir Symphonic Rocks daar by die zefste Casino in die land, Carnival Shitty, Kings of Chaos by die Sun City Superbowl, Pixies so reg op Brackpan se backyard grasperk asook Live en Myles Kennedy se concerts wat albei by die Sun Arena in Menlyn, Pretôria Ôs plaasgevind het.
Dis vanselfsprekend dat geen show ooit perfek gaan wees nie en ons het weer bietjie kritiek om te lewer. Ons is almal mos aan dieselfde kant, so kom ons kry dit agter die rug.
Andy Mac, bra, wie is die dude wat die verrigtinge oopgemaak het deur te “DJ”? “The Robfather?” Dudes, what the actual fuck? DJ is ‘n fokken los term, veral in 2018, want enige doos met ‘n smart phone kan op Spotify gaan en ‘n rock playlist soek en na die sound desk toe stuur. Van die kakhuis af. Ook, waarvoor die moerse tafel voor die pielkop? Verwag julle die jirre se dissipels vir dinner? Nooit, ouens. Julle kon daai geld gebruik het om ‘n local band ‘n kans te gee. Blaaint move. Ek sien hy gaan by The Cure ook “DJ”? Wat is die ou se credentials? 560 followers op Twitter? Heavy skaam.
Volgende kritiek is meer die venue self of wie ookal die fokken seating ontwerp het. Die disabled seats is so heeeeel in die hoekie bo met die kakste view van die show in die arena. Dit laat mens dink aan daai tafel by die troue waar al die uncool mense altyd saam gegroepeer word – die dominees, die DJ, die fotograaf en die bediende. Shamepies, laat my dink aan die keer toe Barney Simon Radio Jakaranda t-shirts vir die kreupels op die kreupel platform gebring het by die Deep Purple concert daar by die Dome. Sulke krismisboks.
*Rolbees klap sulke handjie*
Maar ons sal eerder ‘n behoorlik toegewyde artikel daaroor publiseer, want hierdie probleem is redelik kompleks, en nie net van toepassing op Sun Arena nie.
Raaaait, back to the show! Almal by Watkykjy stem sonder twyfel saam dat die klank, intelligente beligtingsontwerp en algehele produksie uitstekend was. My fok, daar was tot spanne “roadcrew” met fancy headset walky talkies. Die een dronk bra het gedink hy kan sommer net op stage strompel en kak maak, toe help hulle hom mooi reg. Die progressie van die setlist was perfek en die program het mooi beweeg van een artist na die volgende toe. Paar hoogtepunte? Mensdom met Francois wat crowd surf het die party aan die gang gekry, Coenie de Villiers se goue klaviervingers het ons almal hoendervleis gegee tydens ‘Gee jou hart vir Hillbrow’. Daar was moerse applous toe Karen Zoid haar verskyning gemaak het en tydens Tot die Son uit Kom was dit onmoontlik om nie te besef dat die kerfstok (wat kwaliteit aanbetref) al weer hoër gestel is nie. Top notch. Liewe Jirre, Kan dit nog hoër? Majozi, met sy laid back acoustic vibe, het op stage gekom vir ‘n The Beatles song en ons kon almal fully relate: I Get by With a Little Help From my Friends! Tydens Waar Daar ‘n Wil is, is Daar ‘n Weg kon jy nie anders as om te besef dat Francois ‘n mature onstage presence het nie. Dit was evident dat hy die band leader van die verrigtinge is en jy kon die respek vir hom en vir mekaar op stage sien en voel. Toe Arno Carstens join vir Ek Weet Nie was twee verskillende eras met mekaar verbind. Ons hoef nie meer so excited te raak oor second rate irrelevant international bands wat hier live jol nie. We can hold our own (first rate) rock and roll! Eish, Blues Eyes. So mooi gewees.
Behalwe vir die disabled seat fokop was die ander downer van die aand ‘n fight tussen twee puisiegevrete wat ‘n entjie van ons af uitgebreek het. Die downer was nie die fight nie, maar dat hulle mekaar nie gepoes het nie. Millennial, perennial met ‘n overdose estriol. Die ironie was dat dit plaasgevind het reg voor die party volume weer hard opgedraai is. Almal se favourite nuwe rapper het daai kletsrym van PE ge-own. Duidelik en warm, my bru! Eers Altyd Lief vir Jou en toe Beastie Boys se ‘(You Gotta) Fight for Your Right (To Party)’. Facepalm, nog ‘n laaste keer vir daai ander puisiegevrete. Daar was al klaar kondoom balonne in die crowd toe Jack Parow op stage gekom het en sy performance was soos ‘n rough rider – studded for extra pleasure! Die Jack Parow karakter het bietjie afgesaag geraak die afgelope tyd maar as jy so ’n stywe kletsrym vir al die kens kinders op ‘n amped up stage gee, kan mens nie anders as om weer ingetrek te word nie. Antagonisties en sonder bullshit. Hey, en toe crowd surf Francois en Jack Parow sommer saam! Dans, dans, dans! Jirre, almal het ge-fokken, fokken dans! See van hande. Hoendervleis. Pomp en gees!
Die obvious slim keuse was om die hele Fokof band so paar songs te laat jol want die fans was daar vir Francois, maar hulle was ook eintlik daar vir Fokof, want daai band het Francois gemaak, nie waar nie? Nie kritiek nie, maar meer van ‘n wish list item: ons sou met ‘n Fokof song afsluit.
Almal het geweet Karen Zoid en Francois gaan ‘Toe Vind Ek Jou’ doen en was dit nie fokken besonders mooi nie? Jirre, pure plesier. Where do we go from here?
As jy ‘n kinders van die 80s was, sou jy miskien vaagweg soapies en dramareekse soos Falcon Crest, Dynasty en Dallas kon onthou. Miskien sal Dynasty en Dallas minder in die vaagwegkategorie sorteer word, aangesien daar onlangs besluit is om hierdie twee reekse te reboot en ‘n morderne spin op dinge te sit. Met Dallas het hulle boonop van die belangrike karakters uit die oorspronklike reeks terug gebring – Bobby Ewing (Patrick Duffy), Sue Ellen (Linda Gray) en daai opperbooswig en ladies man, J.R. Ewing homself (Larry Hagman) wat tot met sy dood nog deel van die show was. Die ‘nuwe’ Dallas het ‘n goeie run gehad, maar nie so goed soos die oorspronklike reeks wat vir 13 jaar op ons kassies was nie – en is na drie seasons ge-cancel. Die oorspronklike Dynasty het vir 9 jaar lank in die 80s uitgehou maar sover lyk dit of die reboot self ook dalk net vir 3 seasons bene gaan hê.
En dis actually totally fine.
TV, TV-kykgewoontes en TV-reekse se vervaardigingsprosesse het drasties verander oor die laaste dekade of twee. Die pace is baie vinniger en die millenials se attention spans is jirre daar het nou net ‘n kar poesvinnig verby die huis gejaag en hoekom het ek ‘n blou hemp aan? Ek wou ‘n swart een dra.
Uhm.. o ja. TV shows. Not what it used to be. Ons kan dit nou stream waneer ons wil. Maar hoe het subject matter verander? Dis die groot verandering, of is dit? Daar is daai ou gesegde “the more things change, the more they stay the same” en dis nogal van toepasing op die reekse uit die 80s wat hierbo genoem word, veral as mens kyk na die storielyne en die main temas wat die gedoente aan mekaar gom. Falcon Crest speel af in die wynlande van California en volg die konflik van die stinkryk en powerfil Gioberti family, eienaars van die moerse Falcon Crest wynplaas. Jy maak uit van wynplase? Dit beteken dik zak. En as daar zak in ‘n TV-reeks is, is dar kak en drama. In Dallas het ons J.R. Ewing – ‘n skakryk Texas oliebaron en gesoute rokjagter wat sy piel, manupilasie en afpersing gebruik om sy persoonlike en besigheidsambisie na te jaag. Hy baklei met sy broer, sy vrou, die kat, die hond, aartsvyand, Cliff Barnes en die posbus. In die reboot baklei die volgende generasie oor die geld en die enorme fortuin. Zak maak groot kak. In Dynasty gaan dinge nie veel beter nie. Hier is olie ook die lubricant vir kakmaak tussen twee strydende, fokryk families – die Carringtons en die Colbys.
Jy check die pattern? Die bakleiery oor geld maak altyd vir goeie entertainment, maar veral waneer families daaroor fight. Dis nie sommer jou deursnit Randfonteinfamilie wat baklei oor oom Jaap se geroeste Nissan 1400 se sleutels na sy ontydige afsterwe nie (hy het dan so gesond geëet en gereeld ge-oefen??) – ons praat van properse geld. Die one percenters. En HBO se nuutste reeks, Succession kry die resep perfek reg. Ek meen die naam van die reeks sê dit alles: “succession” – 1 a : the order in which or the conditions under which one person after another succeeds to a property, dignity, title, or throne. b : the right of a person or line to succeed.
Wat die creators hier gedoen het was briljant. Hulle skip die hele storielyn van hoe die hoof van die familie al sy geld maak en oud word. Hulle tel hom reeds op by die volgende generasie, want dis moontlik wat die demographic van die kykers is. Net aansienlik fokken armer. Ek en jy. Nou moet ons net die fight dophou en kyk wie slim of skelm genoeg is om met al die pitte weg te stap. Messe-in-rug-steek tipe kak wat vir seker sake tot kookpunt toe sal dryf.
Maar hierdie storie gaan verder. Succession gaan nie oor die gelukkige eenpersenters nie. Dit gaan eintlik oor die 1% van die 1% – ‘n familie met so baie rykdom dat dit moeilik is om die actual rykdom te begryp of te bereken. Soos om ‘n mespunt in ‘n berg cocaine uit te trek. Ons kry net die mespunt.
*SNUIF*
Dis min of meer dieselfde Dallas-resep as mens ‘n geraamte sou skep, maar dis obviously meer modern. Die reeks sentreer romdom Logan Roy, ‘n stinkryk ballie in sy 80s en stigter van ‘n magtige mediakonglomeraat, en sy familielede wat hulle plannetjies beraam om beheer van die firma oor te neem. Succession is about ascending to power en ons wat almal net te fokken goed watse drol daai mag en krag kan wees. Het ek iemand ‘Gupta’ hoor poep? En omdat die omie in sy 80s is en die reeks se naam Succession is, sit almal op die edges van hulle couches en wag dat die ou vrek Want wie gaan die fokken besigheid oorneem? Ons wil weet!
So baie geld maak mens vrot aan die binnekant en stroop mense van hul basiese ordentlikheid. As jy Billions kyk of gekyk het tot dusver en dit like, gaan jy hierdie show ook baie like. In essensie is dit eenders maar verskil tog heelwat genoeg. In Billions root jy hier en daar vir die hoofkarakter, Bobby Axelrod, want in ‘n manier het hy self sy zak gemaak en dis half fine en jy sal dit oorsien en hy fight die system… although op ‘n konterige manier. In Sucession gaan jy nogal sukkel om van enige van die karakters te hou en ek dink dis half die punt, juis omdat hulle mekaar sal vertrap om hulle slymerige hande op die patriarch, Logan Roy se berg skille te kry. Al sy seuns is fokken doosbreine, maar op verskillende maniere. Roman Roy (briljant gespeel deur Kieran Culkin) is ‘n spoilt brat wat nie ‘n fok vir enige iemand voel nie – nie sy siblings, pa, stiefma of sy eie vrou nie. Hy is ‘n nasty piece of work en hier is ‘n voorbeeld van ‘n scene wat min of meer die sentiment van al die karakters illustreer:
vroeg in die reeks daag die hele familie per helikopter (drie van die fokken goed) op by ‘n private baseball-veld vir ‘n game wat blyk of dit ‘n jaarlikse familietradisie is. Kontkppie, Roman, bied aan van die (moontlik illegal immigrant) werkers se 10-jarige laitie, ‘n checque van $1mil aan as die kind ‘n home run slaan. Obviously fail die kind net-net as gevolg van die groot druk wat op hom geplaas word. Hy mis net-net uit op ‘n moontlike $1mil wat sy hele familie en hulle nageslagte probably vir ewig sou uitsort, maar vir Roman is dit minder as roomysgeld. Vir hom is dit ‘n fokken joke. Natuurlik is hy ‘n kont daaroor. Dis hartverskeurend. Jirre, en Kieran Culkin het nogal daai moer-my tipe gesig.
Tom, die aangetroude, verkakte en gatkruiperige skoonseun se horlosie (wat vir die skatryk skoonpa as gesken aangebied is ((om gat te kruip, natuuurlik)) word dan vir die arm Meksikaanse familie gegee as ‘n bribe om hulle bekke te hou oor die private aangeleentheid. Geld koop fokken alles, ou pellie. Die middelste seun, Kendall Roy is ‘n spineless rugsteker wat sy pa om elke hoek en draai probeer befok en onttroon. Die oudste seun, Conor is een van daai mense wat nie ‘n opinie het nie en hom maar net skaar met whatever die meerderheid mense mee gaan. ‘n Verkakte hippie of sorts. Dis amper erger om so sleg te wees, as die ander kinders se karaktereienskappe wat hulle openbaar. Nie eers die saggeaarde, ambisielose en zolrokende nefie verdien simpatie nie. Hy is actually net heeltemal te deur die kak om sleg te wees, maar ek vermoed mense wat die reeks reeds kyk, hou heimlik duim vas vir die arme skepsel om sy vinger uit sy hol uit te trek…
Die creators hou voet by stuk dat Succession glad nie oor die Murdochs gaan nie. Ja, ou. Trek die ander piel.
In fact, voor jy Succession kyk, gaan lees gou self op oor Rupert Murdoch en kom vertel my daar is glad nie ‘n link tussen hom en die reeks nie – https://en.wikipedia.org/wiki/Rupert_Murdoch
Ek gaan season 1 sommer vandag nog klaar kyk, want dis fokken goed geskryf, die acting is uit die boonste rakke en ek wil kyk watter familielid die volgende faktap move gaan pull op die ou ballie en die res van die familie. Ek wil sien hoe dit uitwerk of hoe dit backfire, want either way gaan dit op ‘n spectacular wyse geskied.
Succession is ‘n goeie stukkie binge TV om oor die naweek te stream. Ek hoop HBO en die creators maak nog so twee of drie seasons hiervoor en dat dit tot ‘n slotsom sal kom sonder om die storie uit te water. Hulle sit hier met ‘n lekker storielyn wat opge-wrap kan word, maar ironies genoeg sal geld op die ou einde besluit of hulle hierdie ook so dun gaan smeer soos ‘n sondgebakte 80s Marmite bruinbroodjie wat jou ma vir jou ingepak het vir eerste pouse…
Jy kan vir 14 dae lank verniet kokkenodge en deur ure se kykgenot trawl en besluit of jy wil aansluit teen R99 per maand. Kanse is goed dat jy jou subscription sal wil hou. Ek vermoed Showmax het moontlik ‘n rekordmaand met nuwe releases vir September, so gaan krap rond.
Hey man, hoekom trek jy my fokken broek af? Jou fokken pervert. Ondersteun bietjie die site en koop ons Watkykjy shirts HIERSO TE CLICK ou beesbal! Elke bietjie help.
OK, jy kan nou weer waai. Trek net weer my broek op.
Place your ad here
