1) Mmamathe Makhekhe-Mokhuane is nie ‘n maklike naampie om uit te spreek nie. So mens kan nie help om te wonder hoe gereeld die Hoof van IT by SARS sukkel om haar eie naam uit te spreek nie. Aangesien sy ook sukkel met makliker woordjies en sinnetjies soos dit blyk uit ‘n onderhoud met die SABC die verlede week. Toe sy gepols word oor skere SARS-verwante bekommernisse, begin sy vreemde kak kwytraak en vra die onderhoudvoerder sommer vir beskerming vir haarself… teen die onderhoudvoerder. Toe volg sy dit later die dag op met ‘n verskyning voor die Nugent-kommissie oor ongerymdhede en begin praat oor die Drakensbergse Seunskoor wat steeds nie meisies toelaat nie. Ten minste, dis wat ek dink sy gesê het. Onsamefokkenhangend. En dis die persoon wat nie antwoorde het vir hoekom e-filing besig is om in duie te stort nie. Kan nie wag vir my volgende ontlastingsopgawe nie.
2) Suid-Afrika het ‘n nuwe provinsie. Boos-Kaap. Boos omdat die department van onderwys in die provinsie skole gevra het om saam te werk en ‘n databasis met die name van lesbiese, gay, biseksuele, transgender en interseksuele leerders saam te stel. Want, get this, hulle wil die databasis gebruik vir ‘n werksessie om bewusmaking te skep vir LGBTI-regte. A-nee-a maats. Ek kan dit nou al sien… “Abednego, jy speel mos nie rugby nie, so jy’s gay. Okei? Jou naampie is op die lys.” “Fransien-Jolet, jy dra darem baie langbroek. Spel tottie of jou naam is op die lys.”
#sulkesug
3) Die week se positiewe storie kom uit die Vrystaat waar ‘n skoolhoof geprys is vir sy besluit om matrieks aan sy skool na hul matriekafskeid te laat gaan in hul skooldrag. Dit kom nadat net ‘n kwart van die skool se matrieks laasjaar die afskeid bygewoon het omdat hul ouers werkloos was of daar eenvoudig net nie geld was om fancy-ass aan te trek en te fuif nie. Befokte idee. Want die jaarlikse gespog van matrieks om mekaar te probeer outdo het fenomenale finansiële proporsies begin aanneem. Die enigste ding duurder is ‘n Woolies avokadopeer.
4) In China het ‘n man met ‘n groot skok hierdie week besef dat die hond wat hy vir homself gekoop het om die alleenheid te help verdryf, eintlik ‘n rot is. Blykbaar ‘n bamboesrot. Nog ‘n groter verrassing is dat die tipe rot in sekere dele van China as ‘n delicacy voorberei word. Kan jy nou meer? Na hy hond se gedagte begin kry het, het hy besluit om die hond liewers “weg te gee” wat daartoe gelei het dat baie mense na hom as ‘n blafaard begin verwys het.
5) Almal se gunsteling TV-program wat die suksesvolle sangloopbaan van ten minste 1 en ‘n half sangers al gelaunch het, Idols SA, het hierdie week aangekondig dat hulle gasbeoordelaar hierdie week die pa is van internasionale superstar Beyoncé. Ja. Nie Beyoncé self nie. Haar pa. Way to go Idols SA. Fok. What next? Jurie Els se agterkleinniggie? Place your ad here
Kom ons skop hierdie Maandag sommer kaalvoet in sy fokken ballas met kaklekker proper rock ‘n roll soos net Suid-Afrikaners dit kan opdis! Son Of Hawk is ‘n rock band wat op die oomblik nie lyk of hulle ‘n huis het tussen Pretoria en J-Bay nie, maar dit maak nie saak nie. Heine van der Walt, (guitar & vocals), Dale McHardy (guitar), Ashley Hilton Jacobs (bass) en Nathan Combrinck (drums) doen fokken netjiese werk! Check hulle vibe uit op verlede week se epsiode van die Distilled sessions. Gaan haak die Facebook page ook en loop kokkenodge die vorige episodes as jy nog nie het nie…
griffinSon Of Hawk! Dis Maandag! Fok Maandag! Maak geraas!
Met Meghan Markle wat so rukkie terug met Prins Harry getrou het, is daar weer so bietjie ‘n long of twee vol excitement onder haar majestiet, Koningin Liesbet se rok ingeblaas. Wag, lig gou weer daai rok op – hier kom nog ‘n long vol excitement: die kinders het ook ‘n brood in die oond! *fistpump* Ons wag in spanning om te sien of dit ‘n bruinbrood of ‘n witbrood is. Jirre, dat mense so behep kan wees en kan tekere gaan oor die koninklikes, is opsigself moerse amusant. Half troublesome. Soos Nenna van Egoli destyds wat al die bordjies en bekertjies en teekoppies met Prinses Dianna se smoel op versamel het.
*vryf nek so net bo die tiet*
“Maaaar my!”
Dis seker omdat mense skiem dat royalty moerse verhewe is bo ons mere mortals. Earls, Dukes, Barons, en Kings en Queens het mos nie sweetgaatjies of anusse nie. Hulle sweet, poep of kak glad nie. “En wat gaan agter daai kasteelmure aan?”, wil almal altyd weet. En dit is hoekom ‘n fiksiereeks soos The Royals so verbasend damn entertaining is. Genuine, ek het myself omkant gevang met hoe vasgenael ek voor die kassie was. The Royals is ‘n dramareeks oor ‘n fiktiewe Britse koninklike familie in hedendaagse Londen. Soos met die regte lewe royal familie, lewe hierdie mense ook in ‘n wêreld van eindelose rykdom en koninklike tradisies wat cater vir elke hartsbegeerte. Prag en praal. Maar daai lekkerte kom ook teen ‘n prys. Onthou julle in regte royalty lewe toe een van Prins Charles se laities soos ‘n fokken Nazi aangetrek het na ‘n Halloween party? Ek dink dit was die ginger-laitie. Die een met die groot voorkop was seker iewers anders besig gewees om weeskinders te red. Dis daai tipe public scrutiny waaraan hulle voortdurend onderhwewig is, wat ons ook in The Royals aantref en dit maak vir puik vermaak. Check, die monargie hardloop sonder twyfel ‘n fokken tight ship, maar elke familie het maar hulle kak en skeletons wat een of ander tyd uit kas uit gaan bliksem. Op die oog af blyk dit of Queen Helena en King Simon in beheer is van hulle classy familie maar meanwhile terug by die poloniefabriek spat die listeriosis orals. Daai was ‘n metafoor, hoor? Hulle het nie regtig ‘n poloniefabriek nie. Hulle is miskien nie lekker nie, maar hulle is nie fokken zef nie, okay? Anyway, sommer so uit die staanspoor uit, bars die kak deur die aircon – die eerste erfgenaam voor in die ry om aanspraak te maak op die troon (dis nou die oudste seun) sterf in ‘n ongeluk. Dit moet een of ander skietongeluk wees, aangsien die seun in die armed forces is (was), maar ons is nie dadelik seker nie. Dit sal later bekend word. Intrige en so aan, jy maak uit?
Die koninklike ouers kry hierdie tos nuus een aand laat terwyl hulle rebel van ‘n dogter, Prinses Eleanor, doosdronk op tafels dans in ‘n club iewers in Londen en soveel dwelms kap as wat haar klein liggaampie kan hanteer. Jissis, maar sy kan party, hoor. Untz-untz-untz! Daai vibes van haar werk minder vars uit vir koninklikes. Haar laaste move in die club is om (in ‘n rokkie korter as Gordon Ramsey se humeur) agteroor van die tafel af te etter en haar krimpvarkie vir al wat leef en beef te flash. In die era van iPhones en die interweb. Ons dar mos nie panties nie.
*kleeeek*
Koerante toe met jou. Koninklike kont op die voorblad. Vat ‘n backseat, Britney Spears…
Prinses Punani word die volgende oggend wakker met ‘n royal hangover (sorry, ek moes) en sulke swart kringe om die oë. Haar ma, die Queen, gespeel deur Elizabeth Hurley (jirre my fokken hart – sy is steeds warmer as ‘n varsgebruikte meth eetlepel), maak haar verskyning. Dogter word uitgekak, want “kyk hoe laat jy nou die familie lyk!”. Geen emosie te bespeur oor haar oudste seun wat basically sopas onder die tydelike met die ewige verruil het nie. Die koning tune nogal sy vrou “When a mother loses her first born, I believe she is allowed to grieve” waarop die queen antwoord “Not when she is the queen!”. Fokken ice queen, ek sê!
Terug by die brat – dis nie asof die uitkak sesh deur mamma veel gehelp het nie. Later die aand raak prinsessie sommer weer gefok op draks. Sommer op die troon. Nie die kakhuis nie, die actual troon. Wat doen hierdie kind nog… O ja, sy naai boonop haar bodyguard en tune hom iets die lyn van “nouma lekke my ou, trek aan jou broek en fokof uit my prinseskamer uit. Good luck met jou volgende job, want my pappa gaan jou fire”. Maar die security bra, Jasper, het die vorige aand lekker black mail videos van die fucked-up prinses geneem waar sy allerhande stront moves in die club gepull het en haar naam met ‘n plank gebliksem het. Sy het ook later Jasper sy knob gesuig. So nou kry hy afpers-brekkie, afpers-lunch en afpers-kopkou. On tap. By ‘n prinses. Wat ‘n fokop. Vir haar…
Die prinses en haar ma het nogal sterk kompetisie tussen die twee van hulle om die kont-trofee in te palm, maar die koning se broer is self ook nogal ‘n flambojante perd van ‘n ander kleur en ‘n goeie contender. Hierdie ou is totes magsbefok en sal enige iets doen om koning te kraai. Hy is ‘n fokken vuil vent wat sy mag misbruik. Tydens ‘n aandete aan tafel, kokkenodge hy dat een van die knegte ‘n lekker ass het en ontbied haar na sy chamber toe om te “gesels”. Hy park af op ‘n stoel met ‘n whizza in die klou en bekyk haar stadig op en af.
Zzzzip! gaan sy broek oop.
“And remember, enthusiasm counts”
Behalwe vir daai dickhead move, doen die vent ook cocaine. En mans. In die boude. Nogal ‘n all-rounder, huh? Fokkit, en sy twee dogters… Hulle is net so faktap. Die tweetjies is sulke onbeholpe perpetuele jags gingers wat lyk of hulle ñ kruising is tussen daai twee nole van Dumb & Dumber en Aspoestertjie se stiefsusters. Siesa. Dit blyk dat die enigste goeie mense in die gesin die koning en sy oorblywende seun is. Die laitie, Prins Liam, is volgende in line vir die troon, maar hy zaber pappa se hoof van sekuriteit se dogter tot in ‘n staat van verliefdheid. En mamma koningin het fokol ooghare vir dié goose nie want mamma is so effens image-befok. Die koning se hart sit wel in die regte plek. Hy is idealis en ‘n moerse down to earth bra. Hy sien die goeie in mense raak. Hy help byvoorbeeld een aand staff om snack platters voor te berei tydens ‘n fancy party by die kasteel. Shame, die persoon wie hy help in die kombuis is toe al die tyd dieselfde girl wat sy broer se kers moes suig onder dwang, maar die koning is salig onbewus daarvan. Mens kry die idee dat die arme bra baie alleen is, maar hy is opreg baie lief vir sy vrou en kinders. En hy wil ook nie regtig die koning wees. Hy wil net ‘n gesinsman wees wat visvang en mooi dinge in die lewe doen. Wat dink die queen van al hierdie hartroerende sentimente? Sy bedank haar liefste man se goedhartigheid deur iemand agter sy rug te naai. Fokken koei! (Ek bedoel dit nie regtig, Elizabeth Hurley. Jy is vreeslik hot!) The Royals ‘n befokte lekker reeks met opvallend baie mooi vrouens, veral. Dit maak ‘n man half lus om Brits te trek op homself. Ag weet jy, eintlik is die hele reeks lekker ge-cast met akteurs wat hulle sout werd is. Veral die koning se grillerige broer wat deur Jake Maskall vertolk word. Heavy geloofwaardig. Come to think of it – hy laat my nogal dink aan ‘n meer creepy weergawe van Jude Law, if that is at all possible. Vir een of ander rede lyk Jude Law vir my altyd na iemand wat in regte lewe nie lekker ruik nie, maar dit daar gelaat…
Season 4 van The Royals het vroëer vanjaar uitgekom en die eerste drie reekse is sover beskikbaar op Showmax. Dis ‘n totaal van dertig episodes van net onder ‘n uur lank elk om te binge oor ‘n reënerige naweek (dis mos nou somer) of as jy dalk siek in die bed is (dis mos nou fokken somer!). Dit het my nogal gehelp so tussendeur die gietergat en die mondkatjies verlede week toe ek vir drie soild dae lank man-down was. OK, niks was eintlik solid nie. Ons praat hier van derdegraadse spuities. Daar is ‘n fokken super bug in die lug, so take care, peeps.
Loop Sluit aan by Showmax se free 14 dae trial en kyk die eerste drie seasons van The Royals. Jy kan vir 14 dae lank verniet kokkenodge en deur ure se kykgenot krap en dan besluit of jy wil aansluit teen R99 per maand. Kanse is baie goed dat jy jou subscription sal wil hou.
Ek sien hulle het ‘n hele klomp movies ook release hierdie maand. Gaan kyk solank die local movie, Vuil Wasgoed en laat weet ons wat jy van die movie skiem?
Akkedis het so twee maande terug by die Distilled Sessions opgetree daar by Craft Exchange en ‘n copy van hulle laaste CD het mysteriously sy weg na my toe gevind. Ek sal nou daarby uitkom want geen Akkedis write-up gaan ooit ‘n eenvoudige job kan wees nie. Ek moes eers weer bietjie time travel. Dis kaklekker anyway, nie waar nie? Ja fok, ek was platgetrek met griep daai dag (*drool so op my kussing in die bed en kreun saggies*) so ek het die hele show gemis.
Check dit hier uit as jy nog nie het nie:
Fokken legends! Dis eintlik ‘n skaamte nê? Ons het nog net oor The Lyzyrd Kyngs se musiek geskryf. Nog fokol oor die Akkedisse nie. Sies, Watkykjy! Well, kom ons fix dit vandag. Hulle musiek is ‘n tydlose journey, in elk geval. So, there’s no rush. Dis nie asof dit uit die mode gaan raak nie. At least nie vir die regte musiekfans nie.
Hierdie een is al hulle sesde album. Spotify to the rescue! Goddank, al die ouer albums is daar op. Ek begin sommer by die begin.
*Druk so play*
Hoe klink die eerste album in 2018? Husse met Lang Ore. Nee jou tietkop, dis die album se naam. Hahaha, hulle klink moerse jonk op dié album. What a vibe! Des-nie-teen-vallende, is dit ‘n epic (en belangrike) snapshot van die laaste stuiptrekkinge van die negentigerjare in Azania. Sulke subtiele reggae ritmes oral tussenin die SA country folkin’ rock and roll gesaai. Ek onthou ek het Cybersurferraver sat geluister back in the day. Met techno op die brein. Ja, daar was smart drinks in my are maar darem ook riviere zamalek, tequila en ‘n paar bankies Swazi heads. Ek onthou nie health food in my drol nie, though. Ek onthou nie een van my drolle nie. Small mercies. Jirre wag, gooi sommer hierdie naweek ‘n Akkedis party. ‘n Afrika Braai. Befokte song ook! Net ‘n waarskuwing: jy moet eers jou lewer verseker voor die tyd. Die Akkedisse se tunes sit vir jou in ‘n ander tipe party-bui, hoor. Jy moet ook jou storie ken as jy saam met hulle wil kuier. Hang bal, ek druk net gou die fast forward knoppie.
Die album, Voortvlugtend (2001) het nogal ‘n Dire Straits/Jack Hammer vibe (maak nou alles mooi sin). Dit skop af met ‘n monument van ‘n song: Anderkant die Berg. Die invloed van Johannes Kerkorrel en die Gereformeerde Blues Band en Valiant Swart is ook hoorbaar, maar hier klink die Akkedisse al klaar meer seasoned. Die songs Skoor met die Dood en Jannie Cocaine trek dadelik my aandag. Julle het laasgenoemde seker al telkemale by live shows gehoor? Beide songs, saam met ‘n hele paar ander treffers, is ook op hulle terugblikalbum genaamd Akkedis: Dekade (1998 tot 2008). Ek gaan deurmekaar raak. Laat ek net my bearings kry.
So, teen 2001 het die “Travellers” al ‘n hele paar jaar se dues betaal. Daai song is befok. Hulle betaal nog steeds met elke toer en elke gig. “Met die duiwel op ons hakke, die genade van bo, start die ossewa, trek nog ‘n horison oor”. Daar is ook ‘n kief African jazzed-up version van Valiant se Sweet Stellenganga! op Voortvlugtend. Klink ook nogal soos The Lion Sleeps Tonight.
Raait, ek fast forward nog so bietjie na 2006 toe. Vir Volk en Vaderland is dié album se naam. Akkedis het hierdie tydperk sonder twyfel ingegaan as ervare rock and roll ghurus. Fokkit, nou hoor ek Neil Young in hulle musiek. So helder soos daglig. Tegelyke tyd raak die verskillende rigtings waarheen hulle met hulle sound beweeg meer duidelik. Gaan luister sommer nou onmiddelik na Neil Young se Unplugged (1993) album. Of Harvest (1972) as jy lus is vir die vintage stuff. Meneer Soul en Kalahari Sunset is goeie voorbeelde van die “Godfather of Grunge” se invloed. Maar die reggae is steeds daar. Aai Man, Rasta! Skerp titel, lekker tune. Hulle het sommer ‘n song geskryf vir ons Bliksems van Pretoria ook.
Ok, ek fast forward weer bietjie na 2010 toe. Die jaar van die FIFA World Cup Sokker hier in Afrika. Op die album Afrika My Baby het die Akkedisse weer heel ander songs begin uitkerf en het met ‘n meer spesifieke Afrika-sound begin eksperimenteer. As Neil Young kon maskanda jol, nê? Great om nog steeds die reggae lineage ook te hoor. Play That Reggae Music, white boys! Township Shake Down laat my dink aan The Wailers en daar is ook ‘n lekker reggae version van éVoid se Taxi Man. Ek het ook weer iets geleer vandag. Mama Afrika is ‘n baie ouer song as wat ek gedink het.
—— Ladies and gentleman, we’ll have a short intermission ——– Ek het gou eers Akkedis se laaste album gaan luister. Julle sal dit moet koop by ‘n live show, want dis nie op Spotify nie. Dink ook nie dis op een van die ander streaming services nie. Al hulle vorige albums het ek deur ‘n soundbar in my slaapkamer gegooi en ek moes nou hierdie album op my groter system gaan pomp want dis die enigste plek in my huis waar ek ‘n CD player het. En is ek nie fokken bly ek het nie? Jy weet as jy ‘n album opsit en die layers en diepte sluk jou dadelik in soos ‘n vortex na ‘n ander dimension toe? Wel hierdie is daai album. Yup, dis ‘n Peter Pearlson produksie. I should have known. Maar jy kan die beste producer hê – as jy vir hom kak gee gaan hy dit nie kan regtoor nie. Hierdie album het sewe jaar gevat om voltooi te word en jy kan dit hoor. Ek het nou die voorreg gehad om deur all hulle recorded werk te time travel en ek moet sê: om hierdie ene as die eindbestemming te ervaar is ‘n moerse verrassing. My kritiek teen die Akkedisse kan slegs wees dat hulle solid folk, rock en reggae musiek maak wat staties bly. Mens kan mos nie te veel tweak aan geykte soul music om dit some kind of geur van die huidige modes of die toekoms te gee nie? Of kan mens? Ja, you can’t polish a turd maar as die Akkedisse se legacy ‘n rowwe diamant is, is hierdie album die eindresultaat van dekades se ontwikkeling en harde werk. Dis ‘n geslypte diamant.
So ook is die song Twintig Jaar Anderkant die Berg die ultimate evolusie van die oorspronklike tune, hierdie keer net met ‘n REM mandolien, ‘n Neil Young mondfluitjie, spacy vocals tydens die brug, Mark Knopfler solos, ingewikkelde tromme en diep bass. Meer intensiteit. Meer gevoel. Jirregod. Die love song Elektriese Crazy Angel het daai Steppenwolf hooks en grooves, man. Dit het ook baie eienskappe van die oorspronklike Lynyrd Skynyrd. Verbeel jou – hulle gees lewe aan in Afrikaans. Mynsinsiens reflekteer die songs Honky Tonk Swerwer en Versigtig Lewe, aspekte van die bebaarde (amper) Tolkien karakters se rock and roll lewenstyl terwyl Elkeen vir Homself waarskynlik hulle kommentaar is op die moderne samelewing se selfsugtigheid. Great temas, maar wat die Akkedisse die beste regkry met hierdie album is om inheemse Suider-Afrikaanse musiek met folk, rock en reggae te vermeng. Kaapse Klopse (Music van Hanover Street, Ode aan Ouma Grietjie Adams), maskanda en Mosambiekse ritmes (Nos Amamos Mocambique) ge-mix met jou Pa (of jou Oupa) se rock en folk musiek. Die reggae tune Waar’s die revolusie? vra ‘n legitieme vraag.
Well fok, wat musiek aanbetref gebeur dit reg onder ons neuse op verskillende maniere. Meeste van ons weet dit nie eens nie…
RolbeesAkkedis se album, Onder Ou Tafelberg, is akkedooslekker
Hey man, hoekom trek jy my fokken broek af? Jou fokken pervert. Ondersteun bietjie die site en koop ons Watkykjy shirts HIERSO TE CLICK ou beesbal! Elke bietjie help.
OK, jy kan nou weer waai. Trek net weer my broek op.
Place your ad here
